In Nederland hebben we de salderingsregeling. Dit betekent, dat we stroom die we opwekken met zonnepanelen, maar niet direkt gebruiken, teruggeleverd wordt aan het net. Als we later stroom verbruiken, zonder dat we iets opwekken, worden eerst de eerder opgewekte killowatt uren verekend. Het stroomnet werkt dus eigenlijk als een batterij.
In principe is dit natuurlijk leuk voor de zonnepaneel eigenaar, maar niet voor het stroomnet en het milieu. Er wordt namelijk enorm veel energie opgewekt door zonnepanelen op het moment dat er minder verbruikt wordt. Dit resulteert In een overbelasting van het stroomnet. Door de salderingsregeling wordt het ook niet bevordert om stroom te verbruiken op momenten dat er veel wordt geproduceerd door zonnepanelen. Wasmachines, drogers, vaatwassers kunnen vaak zo geprogrammeerd worden, dat ze op een bepaald moment van de dag gaan draaien.
Dit geldt ook voor de warmtepomp. Als deze alleen maar draait op uren dat de productie van stroom hoog is, scheelt dat heel veel CO2 uitstoot. Uiteraard moet die warmtepomp wel in een goed geisoleerd huis staan, zodat de bewoners wel van een warm (of koud) huis kunnen genieten.
We hebben dus nu een situatie dat we kolen en gascentrales moeten bijschakelen, zodra de zon weg is, omdat we dan massaal van het stroomnet gebruik gaan maken.
In andere landen zijn thuisbatterijen met dynamische tarieven populair. Wanneer er veel energie wordt opgewekt door zonnepanelen, laad je je batterij op. Vervolgens gebruik of verkoop je de stroom tijdens de dure uren.
De batterijen zijn echter nog te duur om voor de eigenaar rendement op te leveren. Zolang de salderingsregeling blijft bestaan, zal men niet massaal overstappen naar thuisbatterijen of dynamische tarieven, waardoor de batterijen te duur blijven.